Hoi lieve mensen, 

Mijn leven zit tegen. Ik voel me niet lekker door mijn medicijnen, maar ik weet ook dat ik gewoon door moet gaan met mijn leven en het op een zo goed mogelijke manier moet leven. En ik moet zeggen dat het hard is. Moeilijk. Maar het is zo belangrijk om door te gaan. Ook al zit je zo diep en heb je het zo zwaar. Ook al word je hart gebroken in duizend stukjes en heb je zo veel verdriet. We moeten door. Ook al voel je het niet, kun je je geen voorstelling maken van de toekomst. Het is kapot moeilijk en op sommige momenten willen we opgeven. Maar willen we echt opgeven? Wil je opgeven vanuit de grond van je hart? Helaas soms wel. Probeer dan gewoon door te leven. Niet te veel denken, maar gewoon je ding te doen. Opstaan, douchen, aankleden, je huishouden, werken, hond uitlaten. Probeer dat dan gewoon. Niet te veel denken aan het feit dat het je niet meer interesseert. Zorg gewoon goed voor jezelf, probeer te lachen en genieten en leef. Misschien voel je je niet super, maar over een jaar kun je terugkijken en zien waar je bent gekomen. Dat je je situatie hebt aangepakt en dat je door bent gegaan. En misschien ben je dan wel blij dat je door hebt gezet. Ondanks je weet hoe zwaar het was. Dat wil ik ook. Ik wil dalijk terug kunnen kijken op mijn leven en zien hoe erg ik vooruit ben gegaan. Dat ik door de moeilijke perioden heen ben gegaan en dat ik gehuild heb en het beu geweest ben, maar dat ik niet heb opgegeven. 

Oké, het is waar wat ik in mijn vorige blog zei. 'Als je van je fiets valt, stap je er daarna weer op.' Maar dat betekent niet dat je niet bang bent. Ik heb zojuist ervaren hoe 'fijn' het voelt om tijdens het skeeleren op mijn hoofd te vallen. Geen zorgen, ik heb geen hersenschade, alleen een ei en hoofdpijn. En een beetje pijn met lopen/bewegen, maar voor de rest ben ik oké. Ik was zo bang voor hersenletsel. Dus... Goede leer voor de volgende keer. ALTIJD een helm op met skeeleren. Ook gelijk een advies: 'Draag een helm tijdens het skeeleren, want de grond geeft niet mee.' Flauw hè? Ja, vind ik ook. Ben ik daarna weer opgestaan en terug geskeelerd naar mijn auto? Nee, daar was ik te bang voor. Maar goed, volgende keer beter. En het ging al een stuk beter dan de vorige keer. Ik skeelerde gewoon echt een stukje. Ik was blij dat het lukte. 

Ik heb ook dromen, dingen die ik wil doen in mijn leven. Maar op de één of andere manier blijf ik er alleen maar over dromen, zonder er iets voor te doen. Nu wilde ik dat gaan veranderen. Ik wilde heel graag paardrijden, dus ik was een beetje gaan snuffelen op internet, contact gezocht en ik heb mijn eerste paardrijles gehad. Zo wilde ik ook gaan skeeleren. Mijn evenwicht is wel echt bagger, maar ik wil het gewoon proberen en ik denk dat ik het wel kan. Net als ieder ander zal ik wel een keer of wat vallen, maar waarom zou ik me tegenhouden door angst? Als je een keertje van je fiets valt, stap je er de volgende keer toch ook weer op? Ook al ben je misschien bang weer te vallen. Ik heb een ernstig fietsongeluk gehad en ik ben daarna ook meerdere keren van mijn fiets gevallen. Dat gebeurd nou eenmaal. En als we bij zoiets eenvoudigs als fietsen weer gewoon 'in het zadel springen', waarom zouden we dan niet gewoon proberen te skeeleren, paardrijden, schaatsen, op vliegvakantie of een andere droom uitproberen? Is het eng of spannend? Jazeker. Gaat er een keer iets mis? 100%. Maar laten we ons daardoor tegenhouden? Nooit. 

Het is niet gek als je vaker het gevoel hebt het niet meer aan te kunnen. We maken allemaal zo veel mee in ons leventje en dan kan het gewoon op bepaalde momenten of dagelijks overweldigend voelen. Je weet niet meer hoe je verder moet en je bent het ook gewoon beu. En weet je? Ik ken het beu zijn. Ik ken het 'willen opgeven'. Maar zo was ik vroeger niet. Ik was juist een doorzetter! 

Eigenlijk is het allemaal niet zo moeilijk. Of beter gezegd, het hoeft niet moeilijk te zijn. Natuurlijk gebeuren er dingen die je leven op z´n kop kunnen zetten. Geloof me, daar weet ik alles van. En dan moet je jezelf oprapen en een andere manier vinden om door te gaan. Hulp is niet onvindbaar en het is niet ver weg. Maar je moet het wel aanpakken. Ja, het is fijn als je het zelf kunt. Dat is knap, maar hulp krijgen laat niet zien dat je zwak bent. Het laat juist zien dat je sterk bent. Een vriend van mij zei dat ik een vechter ben, omdat ik toch de strijd weer aan ga. Het laat zien dat je vooruit gaat. Ook al voelt het misschien niet zo.