Mijn leven zit tegen. Ik voel me niet lekker door mijn medicijnen, maar ik weet ook dat ik gewoon door moet gaan met mijn leven en het op een zo goed mogelijke manier moet leven. En ik moet zeggen dat het hard is. Moeilijk. Maar het is zo belangrijk om door te gaan. Ook al zit je zo diep en heb je het zo zwaar. Ook al word je hart gebroken in duizend stukjes en heb je zo veel verdriet. We moeten door. Ook al voel je het niet, kun je je geen voorstelling maken van de toekomst. Het is kapot moeilijk en op sommige momenten willen we opgeven. Maar willen we echt opgeven? Wil je opgeven vanuit de grond van je hart? Helaas soms wel. Probeer dan gewoon door te leven. Niet te veel denken, maar gewoon je ding te doen. Opstaan, douchen, aankleden, je huishouden, werken, hond uitlaten. Probeer dat dan gewoon. Niet te veel denken aan het feit dat het je niet meer interesseert. Zorg gewoon goed voor jezelf, probeer te lachen en genieten en leef. Misschien voel je je niet super, maar over een jaar kun je terugkijken en zien waar je bent gekomen. Dat je je situatie hebt aangepakt en dat je door bent gegaan. En misschien ben je dan wel blij dat je door hebt gezet. Ondanks je weet hoe zwaar het was. Dat wil ik ook. Ik wil dalijk terug kunnen kijken op mijn leven en zien hoe erg ik vooruit ben gegaan. Dat ik door de moeilijke perioden heen ben gegaan en dat ik gehuild heb en het beu geweest ben, maar dat ik niet heb opgegeven.
Ik hoop dat jullie iets hebben aan mijn verhaal. Geef niet op!
Reactie plaatsen
Reacties